Recensie Boek Characters in FOCUS magazine

Recensie Characters
Door Frits Baarda 12 februari 2014

Vijftien jaar geleden besloot Marie Cécile Thijs haar toga voorgoed aan de kapstok te hangen en ruilde de advocatuur in voor de fotografie. Haar eerste overzichtsboek, Characters, bevestigt de juistheid van die keuze. Waar Thijs in het begin misschien nog zoekende was, ontwikkelde ze in de loop der jaren een stijlvast handelsmerk: mysterieuze en tijdloze stillevens, zowel van mensen, dieren als voorwerpen. Het zijn portretten die teer en ongrijpbaar zijn, toegedekt met een versluierende waas. Tegelijk dragen ze de signatuur van de fotograaf. Onmiskenbaar Marie Cécile Thijs.

De stilte was al aanwezig bij de foto’s die ze in het begin maakte van roomse processies. Later portretteerde ze mensen, bekend en onbekend, paarden, poezen, bloemen, chocola en matses. Ze creëert van alles en iedereen objecten die ze losmaakt van tijd en ruimte – soms gaan ze letterlijk zweven. De vaak surrealistisch beelden verwijzen naar de Nederlandse of Belgische schilderkunst, maar zijn niet onder één noemer te vangen. De fotograaf geeft poezen een zeventiende-eeuws rolkraagje; garnalen springen uit een witte kom. Je herkent Johannes Vermeer maar ook Magritte. En toch is wat je ziet nieuw.

Read article
Share:

Recensie Boek Characters in FOCUS magazine

Recensie Characters
Door Frits Baarda 12 februari 2014

Vijftien jaar geleden besloot Marie Cécile Thijs haar toga voorgoed aan de kapstok te hangen en ruilde de advocatuur in voor de fotografie. Haar eerste overzichtsboek, Characters, bevestigt de juistheid van die keuze. Waar Thijs in het begin misschien nog zoekende was, ontwikkelde ze in de loop der jaren een stijlvast handelsmerk: mysterieuze en tijdloze stillevens, zowel van mensen, dieren als voorwerpen. Het zijn portretten die teer en ongrijpbaar zijn, toegedekt met een versluierende waas. Tegelijk dragen ze de signatuur van de fotograaf. Onmiskenbaar Marie Cécile Thijs.

De stilte was al aanwezig bij de foto’s die ze in het begin maakte van roomse processies. Later portretteerde ze mensen, bekend en onbekend, paarden, poezen, bloemen, chocola en matses. Ze creëert van alles en iedereen objecten die ze losmaakt van tijd en ruimte – soms gaan ze letterlijk zweven. De vaak surrealistisch beelden verwijzen naar de Nederlandse of Belgische schilderkunst, maar zijn niet onder één noemer te vangen. De fotograaf geeft poezen een zeventiende-eeuws rolkraagje; garnalen springen uit een witte kom. Je herkent Johannes Vermeer maar ook Magritte. En toch is wat je ziet nieuw.

Read article
Share: