Haarlems Dagblad
Haarlems Dagblad, 2013 | Peter Lodewijks
Drama. Theater. De eerste werken van Marie Cécile Thijs doen denken aan de Italiaanse barokschilder Michelangelo Merisi da Caravaggio (1671-1610). Thijs penseelt met licht. Ze begon ooit à la Caravaggio en Rembrandt en schoof langzaam op naar nog zo’n oude meester: Vermeer. Net als haar roemruchte voorganger Caravaggio beeldt Thijs gewone mensen uit als engelen. Dat begon vijftien jaar terug toen ze zich losweekte van haar bestaan als advocaat en zich bekeerde tot haar eerste grote liefde, de fotografie. Ze fotografeerde, voor haar boek ’Roomse rituelen’ communicantjes in de Sint Servaasbasiliek, processies, meisjes uitgedost als engeltjes. Er zit een foto bij van de bisschop toentertijd met de monstrans. Dat plaatje, dat is toch echt Fellini. Prachtig vindt Thijs dit soort gebruiken. Net als Fellini. ,,Het mooie is dat de deelnemers helemaal opgaan in hun bezigheden.’’
De wat latere vrouwenportretten van de Rotterdamse zijn ronduit, open, woest. De gezichten spatten van het doek, de haren wapperen. Wat wil je ook? Ze komt uit de landsheerlijkheden uit de Habsburgse Nederlanden, het zuiden van ons land dus. De Spanjaarden hebben er ooit gezeten. En daarvoor de Romeinen. In het zuiden heb je op iedere straathoek Maria. Thijs, gemakkelijk lachend, open, en uitbundig in haar atelier aanwezig met een mutsje op haar hoofd en een korte zwartglanzende poncho over haar schouders, voelt zich niet verwant aan de Vikingen. No way! Zij hoort ’daar’ – richting Méditerranée.
Lees verder in het artikel:
Read article
Haarlems Dagblad
Haarlems Dagblad, 2013 | Peter Lodewijks
Drama. Theater. De eerste werken van Marie Cécile Thijs doen denken aan de Italiaanse barokschilder Michelangelo Merisi da Caravaggio (1671-1610). Thijs penseelt met licht. Ze begon ooit à la Caravaggio en Rembrandt en schoof langzaam op naar nog zo’n oude meester: Vermeer. Net als haar roemruchte voorganger Caravaggio beeldt Thijs gewone mensen uit als engelen. Dat begon vijftien jaar terug toen ze zich losweekte van haar bestaan als advocaat en zich bekeerde tot haar eerste grote liefde, de fotografie. Ze fotografeerde, voor haar boek ’Roomse rituelen’ communicantjes in de Sint Servaasbasiliek, processies, meisjes uitgedost als engeltjes. Er zit een foto bij van de bisschop toentertijd met de monstrans. Dat plaatje, dat is toch echt Fellini. Prachtig vindt Thijs dit soort gebruiken. Net als Fellini. ,,Het mooie is dat de deelnemers helemaal opgaan in hun bezigheden.’’
De wat latere vrouwenportretten van de Rotterdamse zijn ronduit, open, woest. De gezichten spatten van het doek, de haren wapperen. Wat wil je ook? Ze komt uit de landsheerlijkheden uit de Habsburgse Nederlanden, het zuiden van ons land dus. De Spanjaarden hebben er ooit gezeten. En daarvoor de Romeinen. In het zuiden heb je op iedere straathoek Maria. Thijs, gemakkelijk lachend, open, en uitbundig in haar atelier aanwezig met een mutsje op haar hoofd en een korte zwartglanzende poncho over haar schouders, voelt zich niet verwant aan de Vikingen. No way! Zij hoort ’daar’ – richting Méditerranée.
Lees verder in het artikel:
Read article